Verzet siert de mens. Over de rechtop gaande gestalte van de msn. Een essay over de mens als nestblijvende nestvlieder.
Uit de tekst:
(….)
De Zwitserse bioloog Portmann wees in de tweede helft van de vorige eeuw al op de bijzondere plaats die het ‘mensenjong’ inneemt wanneer men het vergelijkt met de pasgeborenen in de groep van hoger ontwikkelde zoogdieren die de mens qua (evolutie-)ontwikkeling zo nabij staan. In wezen is het mensenkind nog een foetale verschijning. Portmann spreekt van ‘het wonder van de menselijke fysiologische vroeggeboorte’.
Hulpeloze jongen zijn geen ongewoon fenomeen in de dierenwereld – men spreekt van nestblijvers b.v. katten, vogels – maar het unieke van de mens is dat zijn ‘jongen’, zijn pasgeborenen, hulpeloze ‘nestblijvers’ zijn die echter beschikken over functioneel bijna rijpe zintuigen. Dat laatste is nu juist een kenmerk van de jongen van zogenaamde ‘nestvlieders’ want dat zijn bij de geboorte al bijna kopieën van het volwassen dier in bezit van gerijpte hersenen en zintuigen, In deze zin neemt de mens een haast unieke tussenpositie in. De menselijke pasgeborene verwerft pas na één á anderhalf jaar de vermogens die typisch menselijk zijn, zoals de rechtop gaande gang en de elementen van de spraak. Dit in tegenstelling tot de groep van die nestvliedende dieren, die de mens zeer verwant zijn, waar de jongen bij de geboorte bijna pasklare, volledig toebereide ‘minivolwassenen’ zijn.
(….)
Meer lezen? Open onderstaande link.