GEBAREN VAN HET MENS WORDEN
De dichter aan het woord:
Ik kan nog niet geboren zijn.
De hemel zet zich in mijn voorhoofd voort,
een vlies dat tot mijn groei behoort.
Mijn voeten dansen in de pijn
die baren heet, zie hoe ik hang
aan snoeren, levenslang.
Een groot mariablauw
volmaakt mij binnen deze vrouw.
G. Achterberg
Deze afbeelding is van Robert Fischer en heet “Ein neuer Tag”
Als je in dit landschap een verborgen embryo ziet, ben je op de goede weg …..
Embryo in beweging – reizen in jezelf
Veel mensen weten bedroevend weinig af van ons – dat is dus: HUN – embryonale bestaan. Terwijl toch in deze tijd zoveel ethische, medische, morele beslissingen worden genomen, keuzen worden gemaakt, en oordelen geveld over embryo´’s of, zo men wil, over mensen die nog in deze fase van bestaan verkeren. Je zult de mensen de kost moeten geven die écht nog denken dat een embryo van drie weken oud een soort ‘klompje cellen’ is, dat als niet veel meer beschouwd hoeft te worden dan wat weefsel en cellen. Er bestaat ook een categorie mensen die in het kader van hun opleiding wel eens kennis genomen hebben van embryologie en bij wie niet veel meer is blijven hangen dan de indruk dat het een vak is met veel onsamenhangende feiten en moeilijke woorden (Wat MOET ik ermee?)
Ik heb het embryo anders leren kennen. Als je je echter in het embryo verdiept als een spannend proces van menswording en je, zoals ik, bezig houdt met de vraag WAT DOEN WE EIGENLIJK ALS WE EMBRYO ZIJN? moet je eerst ‘het stof’ van de gangbare natuurwetenschappelijke embryologie wegvegen. Die ziet immers toch ‘niets anders dan’ cellen, genen, hormonen, eiwitten, etc. etc. Weliswaar fascinerend, maar ‘ver van mijn bed’. Met mens-zijn heeft dat maar weinig van doen. Als je je echter in het embryo INVOELT en VAN HARTE en toch wetenschappelijk en feitelijk zuiver) de groeigebaren die daar spelen MEEbeleeft, vertelt het embryo opeens een heel ander en heel indringend verhaal. Het vertelt dan over MENS WORDEN, over de worsteling van mens en geest om dóór de taaie weerstand van cellen, genen, weefsels heen aan het licht te komen. Een mens verricht zoveel werk, een mens leeft zo intens als hij/zij embryo is!
Je moet dan wel een andere bril opzetten. Nee, je hoeft niet te gaan ‘zweven’ of de waarneembare feiten van cellen en zo te negeren. Door met wat heet een ‘fenomenologische bril’ naar het embryo te kijken, ‘zie’ je GEBAREN (Gestalt zo je wilt) en word het embryo leren kennen opeens een reis in jezelf. Niets menselijks is het embryo vreemd. Grofweg gezegd: “Weet je dat je al eens gelopen, geademd hebt vóór je geboren werd?” Het embryo vertelt het dramatische verhaal van MENSWORDING. Het grootste geheim van de mens is wel dat hij (zij) als karakteristiek heeft dat hij (zij) embryo IS! Daarin onderscheidt hij (zij) zich fundamenteel van de dieren. Er zit een unieke potentie is ons die wij danken aan ons EMBRYO ZIJN.
Embryo – sleutel tot het mysterie Mens
De wetenschap geeft tegenwoordig veel antwoorden, veel verklaringen over het WAARDOOR en het HOE. Maar wat met de vragen naar het WAAROM? De natuurwetenschap (en dus ook de gangbare embryologie) geeft geen antwoorden op de vragen naar ZIN en BETEKENIS. Dat kán ze ook niet, want dat zit niet in haar methodologie en in haar denkraam. Daar is ze zogezegd niet voor. Een probleem is echter dat ‘de wetenschap’ (dus ook de reguliere embryologie) vaak wel dóet alsof ze het laatste en enige woord over de werkelijkheid heeft. Alsof er geen andere (wetenschappelijke) wegen tot inzicht en begrip van mens en werkelijkheid bestaan! Naar mijn mening hebben we na vier-en-halve eeuw zogenaamde positivistische wetenschap niet behoefte aan nog meer vergezichten, maar aan ‘nieuwe ogen’.
Ik neem geen genoegen met de dooddoeners van ‘Het is allemaal Toeval’ of ‘Het is allemaal niets anders dan genen, cellen en materie’. Niet omdat ik dat niet zou willen, maar omdat ik het leven anders ERVAAR. Wetenschap en mensen die de overtuiging zijn toegedaan dat alleen de harde meetbare werkelijkheid DE werkelijkheid is, kijkt (kijken) altijd naar de dingen, de wereld, de mens, alsof het buiten mij staat, alsof het object is. De gangbare wetenschap maakt mij tot TOESCHOUWER. En ik wil aan leven, wereld, natuur, DEELNEMEN!. En mijn motto is: “Ik beleef, erváár, dus ik ben” en “Neem ook voor waar wat je waarneemt, niet alleen maar wat je dénkt”. Ik kan niet anders, het is het eerste en enige dat ik ervaar. Ik ervaar zin, finaliteit, doel, mysterie, wonder, geheim, geest, schepping. En dat zou ik allemaal weg moeten laten en ontkennen als zijnde hersenspinsels omdat ik het niet zou kunnen ‘zien’ of ‘hard maken’? En ik wil ook eigentijds wetenschappelijk blijven. Hoe moet dat?
In het menselijk embryo heb ik antwoorden gevonden op vragen omtrent het mysterie mens. Vragen als Waar komen wij vandaan? en Wat kan de bedoeling zijn van ons bestaan? Het is eigenlijk heel eenvoudig. Als je niet alleen met het afstandelijk en kil beschouwen van de toeschouwer die wondere wereld van het embryo ingaat, maar je hart en je ziel gebruikt om het mee te ERVAREN, kun je ‘achter’ de feiten niets meer en minder werkzaam zien dan GEEST. Scheppende geest, scheppende mens. Daar is niets zweverigs aan. Het geeft je alleen de geweldige voldoening dat het mogelijk is om de al zolang min of meer gescheiden gehouden domeinen van wetenschap en religie, van materie en geest, van verklaren en verstaan weer te VERBINDEN!
Embryo – een hele wereld in wording
Je moet alleen de taal van het embryo leren verstaan. Dan kun je er opeens lezen over de wording van mens en mensheid. Oude mythologieën krijgen in dit verhaal weer een geheel nieuw perspectief. Maar ook je eigen verhaal kan er aan diepte en perspectief door winnen. Het grondplan van ieder mens, de essentiële ingrediënten van je bestaan kun je daar in het embryo in nog zo pure vorm en bijna letterlijk (!) lezen. De microwereld van het embryo herbergt in beeld, in gebaar een hele macrokosmos. “Wie het kleine niet kent, zal het grote niet verstaan”.
Je hele leven is ‘jassen uittrekken’ Geboren worden zal blijken een gebaar te zijn van ‘sterven uit ..’. De filosoof Mansukh Patel zegt ‘Wanneer wij sterven trekken we gewoon een jas uit. Eigenlijk doen we ons hele leven niets anders. We laten ons babylichaam achter om ons een peuterlichaam aan te meten. Vervolgens krijgen we een kleuterlichaam, dan worden we kind, puber, volwassene, et cetera’. Het embryo kan je heel veel leren over de werkelijke dynamiek van groei en ontwikkeling, sterven en geboren worden.
Ook je verhouding tot het menselijk embryo ondergaat een herwaardering. Het zal niet langer gaan om ‘klompjes cellen’ of om ‘niets anders dan codes op een DNA-streng’ of om ’toeval’. O zeker, je kunt nog steeds (moeten) beslissen of keuzen (moeten) maken over leven en dood van een embryo, over zin of onzin van het embryonale bestaan, maar je zult het vanuit meer inzicht kunnen doen, als je weet hebt van: Wat doen we en wie zijn we als we embryo zijn!
Ook met ‘nieuwe ogen’ leren kijken?
Er bestaat een cursus over HET ANDERE EMBRYO. Een mengeling van verhalen, wetenschappelijke feiten en wetenswaardigheden, poëzie, soms kunst. Daarin loop je mee langs de feitelijke gebeurtenissen die ons embryonale bestaan kenmerken, ‘ingeklemd’ tussen het wezenlijk leren kennen en mee-ervaren van de mysteries van BEVRUCHTING en GEBOORTE. Je zult (hopelijk) verbaasd zijn te horen dat de mens zich niet ‘voortplant’, dat conceptie geen kwestie is van ‘kindjes maken’, dat geboren worden een gebaar is van ‘sterven uit een andere werkelijkheid’, dat ‘het Goddelijke’ en ‘Geest’ geen abstracte denksels zijn maar concrete, herkenbare en werkzame principes in het menselijk (embryonaal) bestaan. Dat je, als je wilt, incarnatie van ‘geest’ in (via) lichaam kunt ‘zien’, bijvoorbeeld in de derde week van de ontwikkeling. En dat kan allemaal zichtbaar gemaakt worden aan de feiten van het embryonale bestaan. Het is niet zo dat het menselijk embryo ‘nog geen ziel heeft’ of ‘nog een ziel moet krijgen’, het IS ziel!
Er wordt niet ‘gezweefd’. Veel modern ‘new age’ denken beweegt zich náást de feitelijke wereld van wetenschap en biologie en zoekt er nauwelijks verbinding mee. Of eigent zich natuurwetenschappelijke bevindingen toe zonder het denkraam dat daar omheen zit (en dat dus bij die bevindingen hóórt) te onderkennen. Om zo in feite nog steeds verstrikt te raken in de heilloze dualiteit van geest en lichaam, waarmee de Cartesiaanse filosofie ons heeft opgezadeld, dan wel de idee dat geest een soort product is van het brein en dus van het lichaam. . Deze cursus wortelt om zo te zeggen ín de embryologie (als vertrekpunt) maar probeert die kennis te verruimen tot een inzicht (embryosofie). Wat betreft de aanpak en de methode: het gaat om een verbinden van voelen en weten, van intuïtie en kennis, een soort ‘invoelschap’.
Voor informatie over het volgen van cursussen of over het organiseren van voordrachten en cursussen kun je naar de pagina met de ‘cursusinhoud‘ gaan.
Het lichaam ontwikkelt zich uit ons,
niet wij uit het lichaam.
Wij zijn als bijen,
en het lichaam als een honingraat.
Wij schiepen ons lichaam,
cel voor cel schiepen wij het.
RUMI (1207 – 1273)