The Embryo in us – A phenomenological Search for Soul and Consciousness in the prenatal Body. Published in: Journal of Prenatal and Perinatal Psychology and Health, Volume 27, Issue 3, April 2013.
Inleiding
Verloren Lichaam
In de afgelopen twee decennia hebben we een nieuwe aanval meegemaakt van materialistisch denken in de biologie, psychologie en filosofie. Je zou het echt kunnen omschrijven als een tsunami. Op basis van concepten over de functie van onze hersenen volgens de moderne neurofysiologie is een nieuw perspectief op de menselijke ziel en het bewustzijn geïntroduceerd en kennelijk door het grote publiek aanvaard. Samengevat luidt het liedje van de hersenfilosofen: De hersenen beheersen de geest. Wat we ook voelen, denken, doen – het zijn gewoon de “hersenen”. Alle ervaringen waartoe wij in staat zijn, worden toegeschreven aan de hersenen en gereduceerd tot niets anders dan de activiteit van de hippocampus, de hersenschorsniveaus enzovoort. De post-Cartesiaanse ziel, die min of meer nog verdedigbaar was als een onweegbare res cogitans-dimensie in onze geest, is verlaten. Neurofilosofen beweren dat het cartesiaanse dualisme van lichaam en geest is vervangen door het bewijs van de hersenen als het definitieve fysieke substraat van ons bewustzijn, onze taal, onze geest. Impliciet, en zonder enige bescheidenheid, wordt echter een vals nieuw dualisme geïntroduceerd in de vorm van een lichaam-hersensplitsing. De hersenen zijn een speciaal orgaan in het lichaam waar ons bewustzijn ontstaat en wordt uitgevoerd door neuromachines. De Nederlandse neurowetenschapper Swaab stelt dat het lichaam slechts drie doelen dient: ons brein voeden, bewegen en reproduceren. “Wij zijn ons brein”, is de boodschap. Dit laat ons achter met een zeer particuliere en subjectivistische kijk op de werkelijkheid, want we moeten bedenken dat alles wat we voelen of ervaren als een niet-lichamelijke of onberekenbare werkelijkheid in ons hoofd of lichaam (zoals een pijn in onze teen) slechts een “illusie is, veroorzaakt door de hersenen”.
Verloren ziel
Hoe kan men zich verdedigen tegen dit pure reductionistische materialisme? Men wordt fenomenoloog! Men gaat niet zomaar akkoord met de visie van de wetenschappelijke waarnemer, maar neemt de eerste houding aan die het leven ons allen biedt: deelnemer zijn. Als deelnemer beschouwt men de eigen zintuiglijke ervaringen en wat men daarin ervaart als waar via het lichaam. Dit is de primaire werkelijkheid. De “wereld van de zintuigen” is de werkelijkheid vóór de post-Cartesiaanse splitsing van geest en lichaam. Een fenomenologische benadering neemt niet alleen als waarheid aan wat onze ervaring ons vertelt, maar omarmt ook de virtuele en secundaire werkelijkheid van “hersenfeiten”.
(……)
Meer lezen? Open de onderstaande link