Bindweefsel als een organiserend systeem is een hoofdstuk uit Het boek van Jan Jaap de Morree Dynamiek van het bindweefsel. In de zesde editie van dit boek dat post mortem is gepubliceerd nam Jan Jaap een uitvoerige passage op over de moderne opvatting omtrent het begrip architectuur van bindweefsel en het begrip fascie en tensegrity. Deze passage mocht ik uitvoerig bewerken.
Inleiding
Voor het begrijpen van het menselijk bewegen en voor therapeutische toepassingen bij bewegingsproblemen is het verhelderend om het fysieke lichaam te beschouwen als een bindweefselcontinuüm van kruin tot tenen, in plaats van als een zak met botten en organen. De kennis en terminologie van het benige skelet, het bindweefselskelet, het gewrichtsbindweefsel, fascia en spierbindweefsel hoeven niet overboord te worden gegooid, maar kunnen worden samengevoegd tot wat in de Angelsaksische literatuur wel is beschreven als ‘the Organ of Form’. De nadruk op vorm verwaarloost nog het belang van bewegen. Momenteel wordt de structuur die ons laat bewegen wel aangeduid met een omvattend begrip als de ‘myofascia’, het architecturale samenspel van spiervezels en bindweefselvliezen.
Een bewegend mens is meer dan een ‘spieren- en bottenmens’. Het is een handelende mens die met behulp van spierweefsel doelgericht beweegt, waarbij alle onderdelen via bindweefsel met elkaar zijn verbonden en samenwerken.
Twee concepten, tensegrity en fascia, schetsen beide een beeld van het lichaam als eenheid, waarbij bindweefsel een wondermooi gestructureerd systeem is. De titel van het boek Fascia; the tensional network of the human body, is in feite een treffende oneliner. Veelbelovend is het dynamische tensegrity-model. (Tensegrity is een samentrekking van tension en structural integrity; spanning en samenhang.) Het begrip komt uit de beeldende kunst en architectuur.
Meer lezen? Zie onderstaande link.